In de Babyboomer-special van OPZIJ: Cisca Dresselhuys: ‘Was will das Weib?’. Een column

Wat zou ik doen als ik nu hoofdredacteur was van OPZIJ, was de vraag. Allereerst heel diep zuchten, daarna het mailadres opzoeken van m’n vroegere uitgever, tevens een begenadigd onderzoeker en hem vragen nog eenmaal goed lezersonderzoek voor me uit te voeren.’

Want ‘Was will das Weib? ’anno 2024 als het gaat om het lezen van bladen? Doet ze dat überhaupt nog en wil ze dan een papieren blad of een online-versie en waarover wil ze lezen?
Maar de onderzoeker is inmiddels 84 en was, toen ik hem belde, net bezig zijn koffers te pakken voor een driemaandelijkse overwintering op Tenerife. Hij wenste me veel sterkte, benadrukte nog even het belang van lezersonderzoek en ging daarna met een taxi naar Schiphol.
Dus heb ik zelf, op zeer bescheiden schaal, onderzoek gedaan onder meisjes en vrouwen uit m’n omgeving, van 18 tot 80 jaar, onder wie m’n eigen oud-Opzij-collega’s. En natuurlijk ondervroeg ik ook een (jonge) man, want emanciperen doen we samen, was toch ooit de leus? Op internet zocht ik naar oplagecijfers en leesgedrag.
Van dat laatste werd ik niet vrolijk; een van de grootste vrouwenbladen van ons land, de Margriet, daalde in oplage van 560.000 (in 1990) tot 118.000 (in 2020). En de gemiddelde leeftijd van bladenlezers is al lang 50+. En stijgt met de jaren. Dus die is inmiddels eerder 60 dan 50.

Een van de belangrijkste oorzaken van al dit ongerief, is de opkomst van internet en het gegeven dat vrijwel alle kranten en bladen daarop te lezen zijn. Dat levert de uitgevers natuurlijk ook wel geld op, maar aanzienlijk minder dan papieren abonnementen. Maar ze moeten wel, want de praktijk is, dat meisjes en jonge vrouwen hun kranten en bladen vooral online lezen. Uit financieel oogpunt: digitaal lezen is veel goedkoper dan van papier, maar ook omdat ze op deze manier verzekerd zijn van actueel nieuws. Gelukkig blijft papier wel nummer 1 als het gaat om het lezen van lange verhalen en interviews. Ook bij de meisjes van 18, die ik sprak. Dat wordt gezien als een manier om eens lekker te ontspannen.

LEES VERDER IN OPZIJ