In de Babyboomer-special van OPZIJ, een interview met Hedy d’Ancona: “Mijn vrouw kan álles doen”, zeiden ze dan, “Ik vind het prima dat ze een cursus Spaans volgt.”
Er werd ons vaak verweten dat we zo serieus waren – niet erg gezellig. “We kunnen erin meegaan als jullie het leuker en humoristischer maken,” werd dan gezegd. Joke Smit had daar een duidelijk antwoord op. Had je bij de strijd om het vrouwenkiesrecht in Engeland, waarbij vrouwen gevangen werden gezet, dan moeten zeggen: alles goed en wel maar het moet wél wat grappiger worden? Zeker in activistische tijden verdwijnt de humor vaak naar de achtergrond. Je gaat jezelf niet onderuit halen.
Een halfjaarabonnement op OPZIJ (€ 41,50) met als cadeau het boek Kouwe kermis van Hedy d’Ancona
€ 41,50€ 41,50Opties selecteren Dit product heeft meerdere variaties. Deze optie kan gekozen worden op de productpagina
‘Maar dat wil niet zeggen dat wij in die tuinbroeken continu stampvoetend rondliepen. Ik hád niet eens een tuinbroek. Het was echt niet allemaal heel zwaar. Maar dolkomisch? Nee, het was wel bloedserieus.
Óók die acties van Dolle Mina. De bedoeling was een shock teweeg te brengen; om aandacht te krijgen. We zouden ook vol zelfb eklag zitten. Helemaal niks van waar. Wij waren zeer optimistisch. Dachten: het gaat ons wel lukken als we maar stevig doorzetten. We deden niet aan zelfb eklag. En we hebben echt ook wel gelachen, hoor! Vaak om mannen.’
‘Mannen dachten dat wij in die vrouwenhuizen de hele tijd over hen zaten te praten. Omdat zij er niet in mochten. Dan móest het wel over hen gaan. Geestig was ook dat mannen dachten bij ons hun
“feministisch diploma” te kunnen halen. Gingen ze ons vertellen hoe oké ze waren en hoe goed voor hun vrouw. “Mijn vrouw kan álles doen”, zeiden ze dan, “Ik vind het prima dat ze een cursus Spaans volgt.” En dat je ze dan eigenlijk een klopje op de schouder of een speldje op de borst moest geven omdat ze zo fantastisch waren. En de feministische cartoons van Len Munnik in Opzij waren ook heel geestig. Ik herinner me nog de tekening die Len maakte over het verwijt van de vrouwenbeweging dat gynaecologen veel te makkelijk baarmoeders verwijderden. Len had toen een heel sjieke auto getekend met daarachter een aanhanger waarop een ontzettend duur jacht stond. “De lachende baarmoeder”
LEES VERDER IN OPZIJ