In de nieuwe OPZIJ: Renate Dorrestein in KORTE METTEN: ‘Hoongelach als feministisch welkom’
In deze OPZIJ óók het hele boek KORTE METTEN van Renate Dorrestein, een herdruk van tientallen hilarische columns.
‘Ik noemde mijn naam, wat aanzienlijk minder handen op elkaar bracht en ook in de zaal wemelde het van de aardige vrouwen. Dacht ik zo, toen we aanvingen met de discussie. Ik herzag die mening toen er op een zeker moment met bevende stem een vrouw verklaarde dat ze het akelig vond om te horen hoe er over mannen gesproken werd: zelf had ze de ervaring dat er ook met hen vriendschap te sluiten viel, al was het maar met één op de tien. Nou vond ik haar schatting persoonlijk aan de hoge kant, maar verder achtte ik haar gedachte inhoudelijk juist. Zo niet de andere aanwezigen: het lieve mens werd integraal in repen gescheurd. Wie gestaald is in de zegeningen van het zusterschap kan zulks misschien met droge ogen doorstaan, maar vrouwen die op dergelijke bijeenkomsten nog openlijk durven te gewagen van hun sympathie voor mannen, zijn doorgaans pas halverwege ‘De schaamte voorbij’ en verwachten nog wonderen van die heel speciale betrokkenheid van vrouwen. Na zo’n heksenproces als op die vrouwenvriendschapsdag sluipen ze overdonderd en beangst naar huis en hebben de rest van hun leven een hekel aan feministen. Dat vind ik nogal wat. Ik vind het pijnlijk en treurig om keer op keer te merken dat onze solidariteit zich slechts uitstrekt tot diegenen die het toch al exact met ons eens waren.’
LEES VERDER IN OPZIJ