IN DE NIEUWE OPZIJ: Het nalatenschapsfeest

Toen ik laatst bij de notaris moest zijn om iets te regelen voor mijn hypotheek, kreeg ik de vraag of ik nu ik er toch was mijn testament wilde opstellen. Nee, liever niet. Liever ben ik helemaal niet bezig met de dood en doe ik het liefst alsof die niet bestaat. Slapeloze nachten had ik als klein meisje om het besef dat ik, mijn moeder en mijn hond dood zouden gaan. De dood als iets onvermijdelijks, donker en niet te omvatten. Later heb ik geleerd het hele concept dood zo goed mogelijk te negeren, zoals bij de notaris. Ik weet het, niet een hele verstandige of actieve coping stijl.

DOOR Tina ten Bruggencate

Het is namelijk belangrijk dit soort zaken, zoals je testament, goed te regelen, alleen al om je familie een optreden bij de Rijdende Rechter te besparen. Het gaat dan om het (goed) regelen van je praktische of materiele nalatenschap, wie krijgt je antieke muntenverzameling en je Wedgwood servies?
Naast de praktische nalatenschap is er de emotionele nalatenschap. In de interview-serie die ik voor dit blad houd met twee generaties vrouwen, zie je dat in families bepaalde waarden worden doorgegeven van generatie op generatie. Uit de interviews blijkt dat waarden worden doorgegeven zoals gelijkwaardigheid, rechtvaardigheid, en onafhankelijkheid. Waarden die belangrijk zijn voor het feminisme.
Zo zijn er ongetwijfeld ook families (familie Trump) waar iets minder fraaie waarden worden doorgegeven, zoals macht, hedonisme of egoïsme. En deze waarden, van welk feministisch kaliber dan ook, kun je niet alleen uitdragen in je kinderen, maar ook in je werk en je sociale omgeving.

De winkel van OPZIJ: losse nummers, abonnementen