IN DE NIEUWE OPZIJ: ‘Oma moest een document tekenen na haar scheiding, maar dat mocht ze zelf niet doen terwijl het over haar ging, haar broer moest mee.’

Opzij gaat in gesprek met twee generaties aan elkaar verwante vrouwen. Een van hen is nu een jonge vrouw, de ander was dit tijdens de twee feministische golf rond 1960/1970. Hoe kijken ze aan tegen het feminisme en tegen hun vrouw zijn. Wat is er veranderd, wat kunnen ze van elkaar leren? Dit keer gaan we in gesprek met Nella Driessen (73) gepensioneerd en Isa Coenen (25), goudsmid en verkoopmedewerker. Nella is de oma van Isa.

De winkel van OPZIJ: losse nummers, abonnementen

Nella ziet vrouwen nog te vaak parttime werken en maakt zich zorgen om hun afhankelijkheid van mannen. “Het lijkt soms alsof we weer teruggaan, met al die vrouwen die weinig uurtjes werken” Nella is tweemaal getrouwd en gescheiden en heeft er toentertijd bewust voor gekozen geen partneralimentatie te ontvangen. “Ik heb dat geweigerd, wilde dat niet, wel alimentatie voor de kinderen maar niet voor mezelf. Als je bij iemand weggaat moet je niet op zijn zak gaan teren” Isa is het met Nella eens, ook zij zou na een eventuele scheiding geen alimentatie willen van haar ex-partner.
Zelfbeschikking van de vrouw is zowel voor Nella als Isa belangrijk. Isa vertelt over een gebeurtenis in het leven van haar oma die indruk op haar heeft gemaakt. “Oma moest een document tekenen na haar scheiding, maar dat mocht ze zelf niet doen terwijl het over haar ging, haar broer moest mee”. Isa legt uit dat omdat vrouwen als haar oma voor vrouwenzaken gevochten hebben, zij zelf minder last heeft van een ongelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen. De moeder van Isa (en dochter van Nella) is bovendien zeer zelfstandig en zelfredzaam en is altijd een voorbeeld geweest voor Isa. “Ik heb me nooit anders behandeld gevoeld als mijn broer.”

LEES VERDER IN DE NIEUWE OPZIJ

Bestel hier de nieuwe OPZIJ (ook te koop in de vak boek- en tijdschriftenwinkels.)