IN DE NIEUWE OPZIJ: ‘In het begin was het ‘leuk jurkje’ en ‘heeft ze eigenlijk een panty aan?’
‘Nederland vindt vrouwen de beste chefs’ stond triomfantelijk op de cover van Opzij in januari 1989. Een goed begin van dat nieuwe jaar. Die kop was niet ingegeven door wensdenken van de Opzij-redactie, maar de uitkomst van een groot landelijk onderzoek, dat Opzij had gedaan. De belangrijkste – en onverwachte – uitkomst was het positieve oordeel over vrouwelijke leidinggevenden.
Een halfjaarabonnement op OPZIJ (€ 41,50) met als cadeau het boek Kouwe kermis van Hedy d’Ancona
€ 41,50€ 41,50Opties selecteren Dit product heeft meerdere variaties. Deze optie kan gekozen worden op de productpagina
Sandra Phlippen (46), de eerste vrouwelijke hoofdeconoom bij ABNAmro, vertelde onlangs in een Volkskrant-interview: “In het begin als ik ergens optrad was het ‘leuk jurkje’ en ‘heeft ze eigenlijk een panty aan?’. Binnen de bank heeft het een jaar of twee geduurd voordat sommige afdelingen mij met hun grootste zakelijke klanten lieten praten. Ik denk dat ze in het begin dachten: ‘o jee, dat meisje’. Dat is voorbij. Ik vind het heerlijk om me ook met good old macro-economie bezig te houden.”
Dr. Ans Merens (64), sociaal-econoom en onderzoeker bij het SCP (Sociaal en Cultureel Planbureau) promoveerde op een proefschrift over de ondervertegenwoordiging van vrouwen in het management, met als titel ‘Een lange weg’. Zij was betrokken bij de edities van de Emancipatiemonitor van 2000 tot 2020, een tweejaarlijks overzicht van de stand van zaken van de emancipatie in Nederland.
Opvallend zijn de verschillen, die zij vond tussen Europese landen. Internationaal blijkt Nederland ongunstig af te steken vergeleken bij andere Europese staten. Toen zij promoveerde kende Nederland 32 procent vrouwelijke managers (is inmiddels 34 %), tegenover een EU-ge-middelde van 37 %. Alleen Cyprus, Kroatië, Italië en Tsjechië kenden minder vrouwelijke leiders. Letland scoorde het hoogst (55 %). Ook enkele andere Oost-Europese landen (Slovenië, Bulgarije en Polen) kenden toen relatief veel vrouwelijke managers (46% tot 49%).
Een paar andere conclusies uit haar proefschrift: het aantal gewerkte uren per week is de belangrijkste oorzaak dat er minder vrouwen in topfuncties zitten (vrouwen werken heel vaak parttime en maken minder overuren dan mannen en in veel bedrijven is parttime leidinggeven onmogelijk).
LEES VERDER IN DE NIEUWE OPZIJ