IN DE NIEUWE OPZIJ: Kate Winslet gebruikte het voorval om een statement te maken over hoe vrouwen labels opgeplakt krijgen die voor mannen niet lijken te gelden.
Ze kroop in de huid van Marianne Dashwood in Sense and Sensibility en verscheen met maar liefst vier verschillende haarkleuren in Eternal Sunshine of the Spotless Mind. Ze leerde naaien voor haar rol in The Dressmaker en speelde zij aan zij met haar goede vriend Leonardo DiCaprio. Ze was te bewonderen in een science-fiction film en een kerstfilm, in een big budget blockbuster en in kleinere arthouse films. Kate Winslet kan alles.
Een halfjaarabonnement op OPZIJ (€ 41,50) met als cadeau het boek Kouwe kermis van Hedy d’Ancona
€ 41,50€ 41,50Opties selecteren Dit product heeft meerdere variaties. Deze optie kan gekozen worden op de productpagina
Door Gwyneth Sleutel
Hoewel zij uit een acteursfamilie komt, zouden we haar niet willen beschuldigen van nepotisme. Lange tijd leefden zij en haar familie van gratis maaltijden die gesponsord werden door een goede doelen-organisatie die zich inzet voor acteurs. Maar ondanks hun lastige financiële situatie werd Winslet door haar ouders altijd gesteund om te doen wat ze wilde doen. En dat was acteren, rollen spelen en zich verdiepen in andere karakters. En met succes. Na haar rol in Titanic hoefde Winslet geen auditie meer te doen voor rollen en in haar prijzenkastje staan naast een Academy Award en Grammy Award ook vijf BAFTA Awards, vijf Golden Globes en een Oscar te glimmen. Laten we een duik nemen in haar brede oeuvre om te zien hoe zij inhoudelijk invulling heeft gegeven aan haar rollen.
De wedergeboorte van een vrouw
Maar hoe begin je met het schrijven van een artikel over een actrice wiens IMDB pagina alleen al bijna meer titels telt dan het woordenaantal van dit artikel mag bevatten? Waarschijnlijk door gewoon te beginnen. En hoe kan het ook anders dan dat te doen met haar absolute doorbraakrol waarin zij de legendarische woorden I’m flying uitsprak, terwijl ze in het gouden zonlicht met de handen van niemand minder dan Leonardo DiCaprio stevig om haar middel geslagen op het voordek van een cruiseschip staat. Zonder twijfel een van de meest romantische scenes uit de filmgeschiedenis en ingeprent in ons collectieve geheugen.
Wie zien het voor ons, we horen de klanken van Celine Dions My Heart Will Go On, we voelen de zonnestralen ons gezicht strelen en de wind door ons haar dansen. En laten we eerlijk zijn, wie heeft zich er niet schuldig aan gemaakt om deze scene tijdens ondergaande zon na te spelen op een minicruise van en naar Newcastle of anders tijdens een vaartochtje rond de polder op je eigen vertrouwde fluisterbootje.
Ik ben in ieder geval #guilty. Meerdere malen. En hoewel ik me daar op de voorgevel van het dek ook een beetje de queen of the world voel, ervaar ik ook wat ongemak. Niet alleen omdat de man achter me overduidelijk geen zin in heeft om de scène na te spelen en langzaam verzwelgt in schaamte van de blikken van het toelachende publiek om ons heen, maar ook omdat ik me afvraag of ik dit als vooruitstrevende vrouw en zelfbenoemde feminist wel zou moeten doen. Want is Titanic niet simpelweg een commercieel liefdesverhaal dat leunt op sentiment en waarbij Rose slachtoffer is van het patriarchaat, waarbij zij zich zodanig heeft laten opslokken door de liefde voor een man die ze nauwelijks kent dat ze bereid is haar naam, haar familie en uiteindelijk zelfs haar leven ervoor op het spel te zetten? Ik stap snel van de voorgevel af en verplaats mijn eigen ‘I’m flying’ foto naar het album ‘naamloos’ waar ik meer van dit soort – laten we zeggen – opmerkelijke foto’s heb opgeslagen.
LEES VERDER IN DE NIEUWE OPZIJ